أوكتافيا (عائلة)

هذه المقالة يتيمة. ساعد بإضافة وصلة إليها في مقالة متعلقة بها
من ويكيبيديا، الموسوعة الحرة
أوكتافيا
معلومات عامة
الاسم الأصل
gens Octavia (باللاتينية) عدل القيمة على Wikidata
البلد
لغة العمل أو لغة الاسم
الفترة الزمنية
لديه جزء أو أجزاء

عائلة أوكتافيا كانت عائلة عامة في روما، والتي رُفعت إلى وضع الأرستقراطية من قبل قيصر خلال القرن الأول قبل الميلاد. كان أول عضو من العائلة يحقق الظهور هو غنايوس أوكتافيوس روفوس، كويستور حوالي عام 230 ق.م. على مدى القرنين التاليين، حصلت عائلة أوكتافيا علي العديد من أعلى مناصب الدولة؛ لكن الأكثر شهرة من العائلة كان غايوس أوكتافيوس، الابن الأكبر وابن قيصر بالتبني، الذي أعلنه مجلس الشيوخ إمبراطورًا في أغسطس 27 ق.م.[1]

المراجع[عدل]

  1. ^ Dictionary of Greek and Roman Biography and Mythology, vol. III, pp. 5, 6 ("Octavia Gens").

المصادر[عدل]

  • Marcus Tullius Cicero, Brutus, De Finibus Bonorum et Malorum, De Officiis, De Oratore, Epistulae ad Atticum, Epistulae ad Quintum Fratrem, In Verrem, Philippicae, Pro Cluentio.
  • Gaius Sallustius Crispus (Sallust), Bellum Jugurthinum (The Jugurthine War), Historiae (The Histories).
  • Marcus Velleius Paterculus, Compendium of Roman History.
  • Valerius Maximus, Factorum ac Dictorum Memorabilium (Memorable Facts and Sayings).
  • Masurius Sabinus, Memorial.
  • Lucius Annaeus Seneca (Seneca the Younger), Epistulae Morales ad Lucilium (Moral Letters to Lucilius).
  • Quintus Asconius Pedianus, Commentarius in Oratio Ciceronis Pro Scauro (Commentary on Cicero's Oration Pro Scauro).
  • Sextus Julius Frontinus, De Aquaeductu (On Aqueducts), Strategemata (Stratagems).
  • Gaius Plinius Caecilius Secundus (Pliny the Younger), Epistulae (Letters).
  • Publius Cornelius Tacitus, Annales, Historiae.
  • Plutarchus, Lives of the Noble Greeks and Romans.
  • Gaius Suetonius Tranquillus, De Vita Caesarum (Lives of the Caesars, or The Twelve Caesars), De Illustribus Grammaticis (The Illustrious Grammarians).
  • Appianus Alexandrinus (Appian), Bellum Civile (The Civil War).
  • Lucius Cassius Dio Cocceianus (Cassius Dio), Roman History.
  • Julius Obsequens, Liber de Prodigiis (The Book of Prodigies).
  • Maurus Servius Honoratus (Servius), Ad Virgilii Aeneidem Commentarii (Commentary on Vergil's Aeneid).
  • Ambrosius Theodosius Macrobius, Saturnalia.
  • Stephanus Winandus Pighius, Annales Magistratuum Romanorum, Antwerp (1599–1615).
  • Dictionary of Greek and Roman Biography and Mythology, William Smith, ed., Little, Brown and Company, Boston (1849).
  • George Davis Chase, "The Origin of Roman Praenomina", in Harvard Studies in Classical Philology, vol. VIII (1897).
  • D.P. Simpson, Cassell's Latin and English Dictionary, Macmillan Publishing Company, New York (1963).
  • Robert K. Sherk, "The Text of the Senatus Consultum De Agro Pergameno", in Greek, Roman, and Byzantine Studies, vol. 7, pp. 361–369 (1966).
  • Paul A. Gallivan, "The Fasti for A.D. 70–96", in Classical Quarterly, vol. 31, pp. 186–220 (1981).